دوشنبه، خرداد ۳۰، ۱۳۹۰

دو سال گذشت...30 خرداد

برای خودم که گم شدم...

امروز 30 خرداد است...برای شما یک روز و برای من...

هنوز باور نمی کنم دو سال گذشته است...هنوز امید دارم یک روز همین نزدیکی ها خبری بشود...اما...

امروز سی خرداد و من ...

آرزو کردن گناه نیست...آرزویت کردم...اما خدایی نبود تا جواب دهد...

یک دوسالانه ساده

سیما

*نمی دونم سی خرداد کجا بودین...اما من اینجا بودم...ستارخان را دیدم..اشک ریختم و دویدم و ترسیدم...و تنها بودم...تنهاااا...دقیقا مثل حس امروزی

۱ نظر:

طلا خانم گفت...

عزیزم خیلی متاسفم.برای خودم.خودت .و خیلی هائی که مثل ما هستند.خوشا به حالت که ازاین بیغوله رفتی ..........
بیغوله ای به نام بی مفهوم وطن..........