جمعه، آبان ۲۱، ۱۳۸۹

یک عصبانیت بی انتها....

فقط از خدا یه سوال دارم...

هیچ وقت تو زندگیم دل هیچ کس و نسوزندم...همیشه همین بودم و همین...

شادی هام قد خودم بود و بس...

کوچکترین لحظاتی که می تونستم بخندم و شاد باشم و ازم گرفتی،دلایلش رو بردی زیر سوال...کردی اندازه یه قوطی کبریت دلم رو...و بعدش...اسمش و گذاشتی حکمت...میشه این نفس رو هم بگیری...اسمش و بذاری مرگ؟!!؟؟!؟!؟؟!!؟؟!مشکلی نیست...از جانب اطرافیان من قول 100 درصد می دم...هیچ مشکلی نیست...

سیما

آبان 1389

نوامبر 2010-11-12

از اینجا به بعد اصلاحیه مطلب بالاست

*الآن خیلی خیلی آرووم ترم...هنوز دلخورم...اما شاید فردا فرجی باشد...(جمعه)

**زمانی که می شنوی عزیزی،نازنینی،تنها 2 چند سال دیگر در کنارت هست...حست چیست؟!کمی واضحتر بگم...چقدر گریه می کنی؟

***هوای حوصله نارنجی است...بماند تعبیرش

۲ نظر:

  1. _________________00_00_________________
    ________________00___00________________
    _______________00_____00_______________
    ______________00_______00______________
    _____________00_________00_____________
    00000000000000___________00_000000000000
    __00______________0يه0______________00__
    ____00________0ستاره خوشگل0_______00___
    ______00_________0براي0_________00______
    ________00_____0تو دوست0_____00________
    __________00_____0عزيزم0_____00__________
    _________00_________________00_________
    ________00________0000________00_______
    _______00_______00____00_______00______
    ______00_____00__________00_____00_____
    _____00___00________________00___00____
    ____0000________________________0000___
    ___000____________________________000__

    پاسخحذف