من و تویی که ما شدیم در این راه سخت اما زیبا... نیمای من، نیمه من، من هستم سیمای تو و سیمای من، نیمه من، من هستم نیمای تو
گاهی نیازهایت وابسته به میز و صندلی و کاغذ است ...گاهی اما...
همین که آمده ای برای بی نیاز ابدی من کافی است...نازنین ترین
به لبخندت شادم کن ...
به حضورت گرم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر